اگر چه همه آن ها خوب مي دانستند مجوز اين اقدامات را تنها متولي آثار تاريخي پايتخت يعني سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران كه وظيفه خطير خود را در اين دو سال اخير به كمال به اجرا رسانده ، داده است.

 

به اين ترتيب ، با حمايت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران محوطه سازي ،بازپيرايي و ساماندهي اطراف برج آزادي كه دلگرمي بود براي نجات اين برج از نابسانماني ها ، نه تنها دردي از وضعيت آشفته يكي از مهمترين ميدان هاي تهران دوا نكرد بلكه بر خطر از دست دادن هويت تاريخي آن نيز افزود .

 

 

اين مهندسان كه به نظر مي رسد با توجه به ايده اي كه داده اند از جمله دوستداران ميراث فرهنگي هم هستند، از هويت تاريخي پايتخت 400 ساله ايران به عنوان نماي توالت عمومي شهر خود استفاده كرده اند و ظاهرا كاري هم به ارتباط موضوعات مختلف و تلفيق آن ها با هم در آغاز هنر سازندگي خود نداشته اند .

 

ماجراي حيرت آور و غم انگيزي است. از يك سو مردم سراسر دنيا مي كوشند بناهاي تاريخي خود را به عنوان عجايب هفتگانه دنياي مدرن به همه ساكنان كره زمين بشناسانند و كشورهايي چون هند ، پرو ، اردن و مكزيك كه از جمله كشورهاي در حال توسعه به شمار مي روند در اين راه پيش قدم بوده اند ! از سوي ديگر كشوري با پيشينه غني تاريخي و تمدني بزرگ، به جايي مي رسد كه از يك بناي تاريخي براي نماي توالت عمومي ايده مي گيرد.

 

برج آزادي كه در ميداني به همين نام در پايتخت قرار گرفته و نامش را به ياد روزهاي انقلاب ،آزادي نهادند، سال 1353 به شماره 1008 در فهرست آثار ملي سازمان ميراث فرهنگي به ثبت رسيد .

عمليات ساخت بنا يازدهم آبان 1348 آغاز شد و پس از بيست و هشت ماه كار، چهارم دي 1350 به بهره‌برداري رسيد.

 

اين بناي سه طبقه ، چهار آسانسور و دو راه‌پله و 286 پلكان دارد. در محوطه زيرين آزادي چندين سالن نمايش، نگارخانه، كتابخانه و موزه قرار دارد.

طول اين بنا 63 متر، ارتفاع آن از سطح زمين 45 و ارتفاع از كف موزه 5 متر است.(iranartnews)