شنبه 15 دی 1386-0:0

استاد،دکتر،مهندس،حاج آقا...!

يادداشتي از:حميد رضا بازيار-آمل


ماجراي اول:در زمان تحصيل در دانشگاه بعد از آنکه دانشجويي پايان نامه ي خود را به استاد مربوطه داد آقاي دکتر در همان جلد به پايان نامه  دو مورد اشکال وارد نمود و دور آن را با خودکار خط کشيد: مورد اول مربوط مي شد به جايي که دانشجوي تهيه کننده پايان نامه در عنوان نام خود نوشته بود: مهندس...و مورد دوم نوشته بود راهنما: استاد....و در توضيح اين ايرادات به دانشجو گفته بود اولا شما هنوز از پايان نامه دفاع نکردي و مهندس نشدي دوم اينکه من استاد يار مدرس دانشگاه هستم و هنوز بسيار زمان مانده تا استاد شوم.

ماجراي دوم:هنگام طي دوره ي آموزشي درجه افسري در زمان خدمت سربازي در يکي از کلاسهايي که با يک سرهنگ بازنشسته ارتش داشتيم يکي از همقطاران رو به جناب سرهنگ کرده  و وي را با عنوان تيمسار مورد خطاب قرار داد در اين زمان سرهنگ با عصابانيت تمام گفت من سرهنگ هستم نه تيمسار ...ظاهرا  شما به تکرار دوره ي آموزشي نياز داريد.......

ماجراي سوم:زماني در يکي از سازمانهاي مهم کشوري مشغول به کار بودم يادم مي آيد در اولين روز معرفي من در قسمت مورد نظر گفتند مدير اين قسمت حاج آقا فلاني هستند و مدير آن يکي قسمت مهندس فلان. بعد از مدتي متوجه شدم که حاج آقا فلاني حج تمتع نرفته که هيچ  به حج عمره هم مشرف نشده است و اقاي مهندس نيز مدرکي بيشتر از فوق ديپلم حسابداري ندارد.

چندي پيش در پاسخ به يکي از دوستان که گفته بود چرا در جامعه براحتي از القاب جعلي که بار حقوقي دارند  استفاده مي شود گفتم متاسفانه چون هيچ  نظارت صحيحي وجود ندارد  براحتي قوانين از سوي شهروندان ناديده گرفته مي شود و حتي پيش پا افتاده ترين قوانين مثل احترام به چراغ راهنمايي و خط عابر پياده....و  يا قوانين مهمترمثل قوانين شهرداري مورد تجاوزقرار مي گيرد و نهايتا هم با دادن جريمه ايي قانون را دور زده مي شود.

در چنين جامعه ايي ايا  مي توان انتظار داشت که شهروندان حق نقد عملکرد مسئولين را داشته باشند و يا به روزنامه ايي استاني  خرده گرفت که چرا براحتي   نماينده ي شهر را با عنوان دکتر خطاب مي کند و مدرک دکترا به وي اعطا مي کند آن هم از دانشگاهي که موجوديت ان زير سوال رفته است؟ 

 البته من نمي دانم آن وکيل محترم که در مسند قانونگذاري  جامعه نيز نشسته چرا از تکرار اين خطا که گاه و بيگاه در روزنامه هاي محلي و در سخنراني ها رخ مي دهد  جلوگيري نکرده و دوستان را نيز از اين تخلف منع نمي نمايد. شايد که پاسخ اين سوال در  در اهميت اين القاب دهان پرکن در زمان انتخابات  نهفته باشد. اميدواريم که جامعه ما به آن حد از رشد و بالندگي برسد که  هيچکس به آساني اجازه تخلف از قوانين را براي رسيدن به اهدافش به خود ندهد.(amoljavan)