به باور من به جای دولت وحدت ملی که امکان تشکیل آن در شرایط فعلی وجود ندارد، بهتر است سیاست حل را در دولت آینده دنبال کنیم.

 دولت وحدت ملی در شرایطی مجال بروز و ظهور پیدا می کند که کشور دچار بحران هایی همچون جنگ باشد که در این صورت تشکیل دولت وحدت ملی می تواند همگرایی بیشتر بخشهای مختلف کشور را به همراه داشته باشد. 

 به رغم وجود مشکلات داخلی و خارجی بدون تشکیل دولت وحدت ملی هم می توان مشکلات را کنترل کرد.

 عدم نیاز به تشکیل دولت وحدت ملی متفاوت از نیاز جامعه به وحدت است، زیرا باتوجه به مشکلات خارجی نظام از ابتدای انقلاب در بیرون از مرزها به خصوص ایجاد تفرقه بین شیعه و سنی، وحدت کلمه رمز موفقیت ملت ایران است که بارها بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بر آن تاکید داشتند.

 تهدیدات خارجی در سه مرحله افزایش یافته اند یکی در زمان جنگ تحمیلی، دومی در اواخر دولت سازندگی و سومی هم در دوره فعالیت دولت نهم به دلیل اینکه بر شدت مواضع ضدغربی خود افزوده است.

مشکلات داخلی و خارجی قابل کنترل هستند و با مدیریت صحیح می توان از عهده مشکلات برآمد مشروط بر اینکه طیفهای مختلف معتقد به نظام در مدیریت کشور سهیم باشند.

 کشور متعلق به شخص یا گروه خاصی نیست که فقط همان ها بخواهند اداره آن را برعهده بگیرند، حل مشکلات عظیم جامعه به همکاری همه گروهها نیاز دارد.

 به نظر نگارنده نیروهای معقول، منطقی و باتجربه باید به دور از غرض ورزی های سیاسی در کنار یکدیگر به ایفای نقش بپردازند.

حضور نامزدهای مختلف در عرصه رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری نباید مانع حضور افراد دلسوز در مدیریت کشور شود، بنابراین با پیروزی هر کدام از نامزدها باید از افراد متعهد و متخصص سایر جریانها هم استفاده کرد.

 نگاه حذفی به هر جریانی برای مردم و کشور سم مهلک است و باعث ایجاد نفاق و تفرقه می شود.

البته حضور هر فردی در مناصب مدیریتی باید براساس دو اصل کلی اعتقاد به کلیت نظام و شایسته سالاری باشد و گرایش سیاسی، قومی و مذهبی نباید تاثیرگذار باشند.

بنابراین بهتر است به جای سیاست حذف و دولت وحدت ملی که امکان تشکیل آن در شرایط فعلی وجود ندارد، سياست حل را با توجه به اصول اعتقاد به کلیت نظام و شایسته سالاری دنبال کنیم که واقع بينانه ترين تصميم براي ايجاد موازنه در كشور و افزايش مشاركت سياسي مردم است.

سیاست حل نیاز به شرایط خاصی ندارد و در همه شرایط عاقلانه ترین تصمیم به حساب می آید، اما دولت وحدت ملی مختص شرایط بحرانی است.

 دکتر احمدی نژاد در جهت خدمت به مردم نیت خیری دارد و برنامه های خود را براساس همین نگاه تنظیم می کند، اما افزایش نرخ تورم، معطل ماندن بسیاری از طرحهای اشتغال زا در بانک ها، تزلزل مدیریتی کشور و شدت مواضع غربی ها علیه ایران در جریان پرونده هسته ای باعث شده است تا نسبت به عملکرد وی نارضایتی ایجاد شود.

 بهتر بود احمدی نژاد از همان ابتدای فعالیت دولت نهم با تشکیل دولت ائتلافی در جناح اصولگرا حداقل از نیروهای باتجربه اصولگرا استفاده می کرد تا این چنین در تعیین مدیران، تعیین برنامه ها و اجرای آنها دچار چالش نشود.

 دولت نهم، دولت خدمتگزاری است که وجه خدمتگزاری آن با حضور نیروهای باتجربه و کارآمد بیشتر به چشم می آید. 

 (abouzar_pouradib@yahoo.com)