شنبه 7 شهريور 1388-0:0
نظام برای نقد ، ظرفيت لازم را دارد
يادداشتي از:صادقعلی رنجبر ، عضو هیئت علمی دانشگاه-ساري
برگزاری انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری،دستاوردهای بسیار ارزشمندی را به جا گذاشت که در راس همه می توان به مشارکت دست نایافتنی 85 درصدی مردم و انتخاب 25 میلیونی رئیس جمهور و رویت دستپاچگی استکبار جهانی که منجر به توطئه های رنگین علیه ملت ایران شد،اشاره کرد.
البته مشابه این زنجیر گسیختگی ها و انتقام از ملت ها در انتخابات های گذشته ما و نیز در انتخاباتی که ملت ها به نمایندگان واقعی خود رای می دادند،در تاریخ معاصر به ثبت رسیده که مشخصاً پیروزی اسلام گرایان در الجزایر و حماس در فلسطین اشغالی و حتی پیروزی های اولیه اسلام گرایان در ترکیه، مثالهای بارز این نوع مقابله ها محسوب می شوند.
البته استکبار جهانی در الجزایر و تا حدودی نیز در فلسطین اشغالی از این فشارها نتیجه گرفت و در ترکیه نیز با حفظ تمامی منافع نظامی و اقتصادی خود، توانست حرف خود را به کرسی بنشاند، اما ایران اسلامی کاملاً با تجربه های مشابه استکبار متفاوت بوده و نه تنها نتیجه مثبتی را عایدش نمی کند،بلکه استکبار، هر بار دست از پا درازتر،کوله باری از شکست و ناکامی را با خود به فضای سیاسی غرب برده و تاوان زیادی را پرداخت می کند.
باید تاکید کنم که استکبار در هیچ مقابله مشابه ای، تا این اندازه بسیج نشده و هزینه نکرده و تنها در حوزه ایران است که هربار با بودجه های کلان و ابزار متنوع،به اجرای پروژه های براندازی نرم و یا همان انقلاب های مخملی و رنگی مبادرت ورزیده و علی رغم امیدواری های کاذب اولیه،نهایتاً با تودهنی های محکم مردم ما مواجه شده و مجبور به عقب نشینی و اذعان به اشتباه و اعتراف به دخالت در امور داخلی ایران می شود و جالب اینجاست که باز هم دندان طمع خود را نکنده و این پنبه را از گوشش بیرون نمی کند!
با این توصیف تردیدی باقی نمی ماند که براندازی جمهوری اسلامی ایران،یکی از سیاست های استراتژیک استکبار بوده و تحت هیچ شرایطی،از آن عقب نشینی دائمی ندارد و عقب نشینی تاکتیکی،به معنای پایان مصاف متقابل استکبار و ایران اسلامی نیست،بلکه نوعی خروج از بن بست های خود ساخته و ورود مجدد به حوزه مسائل فرعی تر و استمرار شیطنت های رنگارنگی است که تولید می شود.
اگر این گونه هست که هست توجه به سخنان پر مغز رهبر معظم دردیدار بادانشجویان درمورخه 4/6/88 که حاوی نکات تامل برانگیز و عبرت آموزبوده ونمی توان به اغماض ار کنارشان گذشت،الزامیست.
رهبری معظم ضمن تاکید بر پیگیری جدی تمامی تخلفات احتمالی ماموران و منتسبان نظام در حوزه مقابله با اغتشاشگران و ترجیحاً با دو محور بازداشتگاه کهریزک و خوابگاههای دانشجویی،اصل جلوه دادن این مسائل را ظلم به نظام و حماسه مشارکت بی نظیر 85درصدی دانسته و به همه هشدار دادند که فریب زمینه چینی های استکباری را نخورده و ازدرک ارزش کار بزرگ مردم و پیگیری دستاوردهای آن غفلت نورزند.
در این سخنان اگر چه بازهم ایشان رئوفانه،از انتساب سران جریان اعتراض به بیگانگان استنکاف ورزیدند،لیکن برصحنه گردانی این اعتراض ها توسط بیگانگان و عوامل آنها در جهت انصراف ملت ما از پیگیری مطالبات جهانی خویش و یا حتی پذیرش القائات منفی در حاشیه نکات اصلی، تاکید فرمودند.
وقتی این سخنان را درکنار سخنان چند روز گذشته معظم له،مبنی برلزوم برخورداری خواص از بصیرت قرار می دهیم،به این نتیجه می رسیم که فضای غبارآلود ناشی ازفتنه های اخیر،همچنان استمرار دارد و علی رغم روشنگری های مدت اخیر،عده ای بر عدم پذیرش واقعیات و تکثیر ناباوری های ایام اولیه پس از انتخابات اصرار دارند که این با مصالح نظام و امنیت ملی ما منافات دارد.
تصمیم مکرر آیت الله هاشمی رفسنجانی به افزایش شفافیت مواضع ضد استکباری و بروز هرچه بیشتر اعتقادات حمایتگرانه نسبت به ولایت مطلقه فقیه،که با تخریب وسیع از سوی عوامل استکباری مواجه شده،ضرورت تکرار آن را از سوی سایر خواصی که افترای هم جهتی با آشوبگران را متحمل شده اند، گوشزد می کند و جا دارد تا در حمایت از سخنان رهبری معظم،این بصیرت و همدلی بیش از پیش به نمایش گذاشته شود.
رهبری معظم انقلاب اسلامی در این سخنان فرمول روشنی را نیز برای انتقاد از همه مسئولان،از جمله رئیس جمهور و اعضاي کابینه ارائه فرمودند که طی آن،فقط تاکید یکجانبه بر نقاط ضعف و عدم توجه به نقاط قوت را سیاه نمایی و مذموم دانسته و متذکر شدند که هر وقت لازم باشد،تذکرات و نقدهای خود را علنی می کنند که این منافاتی با حمایت از نقاط قوت ندارد.
به هر حال نظام در درون خود،از ظرفیت های لازم برای نقد های سازنده برخوردار است و هیچ عقل سلیمی نباید،وجهه دینی و انقلابی و ملی خود را با دریافت زمانی برای مصاحبه و یا ستونی برای نگارش در رسانه های استکباری معامله کند یا تاسف بار تر اینکه برای از دست ندادن حمایت های مسموم و آلوده استکبار جهانی،به موضع سکوت در قبال همه جنایات آنها کشیده شده و یا حتی به توجیه برخی از آنها بپردازیم.
به هرحال بایستی با بصیرت و هوشیاری های انقلابی و سیاسی،با نگرانی های رهبری معظم همدلی کرده ونگذاریم که استکبار ازاین پیروزی بزرگ، یک ناکامی کاذب ساخته ویا مارا به کوچه های انحرافی کشانده و ازنعمت حضوردر بزرگراههای پیروزی نظام محروممان گرداند.