در اوایل سال 71 مسئولان دانشگاه مازندران که برای اجرای طرح جامع دانشگاه درصدد بودند اراضی شرق بابلسر را که از طریق سازمان زمین شهری واگذار شده بود، از ید متصرفان محلی خارج نمایند با مقاومت های محلی مواجه شدند.

 در جریان مقاومت هاي برخي از متصرفان که قبلاً در آن اراضی کشاورزی و دامپروری می کردند، پیرمرد سرسختی بود که بشدت از ید تصرفی خود دفاع می کرد.

این پیرمرد اصلالتاً از بندپی های مهاجربه منطقه باقر تنگه بابلسر بود که به خاطر زلزله سال 1336 به اجبار به این مناطق کوچانده شدند.

 در جریان آزاد سازی اراضی فوق و در یکی از روزهای پرحادثه آن ایام، پیرمرد مقاوم روستایی در مقابل بلدوزری که قصد تسطیح تپه ماهورهای منطقه را داشت ایستاد و با صدای بلند و ادبیاتی ملاقلمی رو به رئیس وقت دانشگاه مازندران کرد و گفت:مرحوم آیت العظمی بروجردی که شاگردانش سراسر ایران ارشاد خلق ا... می کنند، آیت العظمی گلپایگانی که ایران و عراق و سوریه مقلد و رساله دارد در یک حجره کوچک در قم درس خوانده و طلبه پرورش می دهد و همچنان با فریاد و درد اسامی علما و دیگر مراجع را می گفت که چگونه در یک حجره محقر شاگرد پرورش می دادند ، رساله منتشر می نمودند این همه مقلد و مرید داشتند ، چقدر کتاب نوشتند ؛ و سپس گفت حالا شما دانشگاهی ها از این سر شازده روخانه-رود کوچک محلی که از شرق بابلسر به دریای خزر می ریزد- تا آن سر نیروی هوایی(ضلع شرقی پردیس فعلی دانشگاه مازندران  که اراضی 160 هکتاری پردیس دانشگاه مازندران را تشکیل می دهد) زمین می خواهید برای چه !؟

 داد و فریادهای این پیرمرد در همهمه صدای بولدوزر هر لحظه کم و کمتر به گوش می رسید و تکنوکرات های دانشگاهی که قصد توسعه آموزش عالی را در این منطقه داشتند گوش شان به ناله های پیرمردی دنیا دیده بدهکار نبود و با توجیه وظیفه ای اداری، زندگی این روستایی را از روند طبیعی خارج کردند و ....

 همچنان هشدارهای این همولایتی در گوشم طنین انداز است:"آیت العظمی خمینی، آیت العظمی خویی ، آیت العظمی مرعشی و ... شاگرد پروری کردن ، کتاب نوشتند ، مقلد داشتند و ..."

 آنچه که از شرح ماوقع گفتم نه برای چگونگی تصرف اراضی دانشگاه مازندران بود بلکه تیزبینی پیرمردی روستایی بود که سوادش مکتب خانه ای ، ولی بینش اش ملی بود به راستی دانشگاهیان به ویژه اعضای هیات علمی دانشگاه ها با این همه امکانات سخت افزاری، تجهیزات و فضاهای آموزشی چقدر در شاگرد پروری که یکی از منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی می باشد موفق بوده اند یا تاکنون مسئولان وزارت علوم و هیأت امنای دانشگاه ها چه تمهیداتی برای عملیاتی کردن اراده معظم له اتخاذ کردند؟

آغاز سال جدید تحصیلی دانشگاه ها فرصتی برای بازنگری در شیوه های تدریس ، بازبینی متون و سرفصل های درسی، ارزیابی شیوه های تعامل استاد و دانشجو به خصوص در مقطع تحصیلات تکمیلی و راهکارهای شاگرد پروری در نظام آموزش عالی کشور می باشد.

 شیوه ای که در حوزه های علوم دینی نتایج و ثمره های فراوان و با ارزشی به بار آورده است. رشد بی رویه مراکز آموزش عالی و افزایش غیر منطقی دانشجویان و دلائل دیگری که از حوصله این مقال خارج است به کیفیت آموزش و پژوهش لطمات جدی وارد نموده و عملاً مانع از شاگرد پروری حداقل در مقطع کارشناسی شده است. لیکن مقاطع تحصیلات تکمیلی باید این زمینه را برای استاد و دانشجو فراهم نماید تا اساتید با فرصت بیشتری در تربیت شاگردان تلاش نماید.