واقعا حیف زبان مازندرانی که به سخره گرفته می شود

عالی بود واقعا چنین کاری لازم است

وقتی اقلیمت به تاراج خزان می رود با زبان فقط می توان فغان کرد!هر چند زبان در جای خویش می تواند در خدمت توسعه باشد. به نظر می رسدبایدبه فکر منابع بی بدیل طبیعی باشیم و توسعه اصیل .دوستان باید برای مازندران و در نگاه کلان تر برای گیلان مازندران و گلستان برنامه توسعه جامع و مانع داشت توسعه ای بر مبنای گردشگری - کشاورزی با حفظ محیط زیست.اگر استان گیلماز(بخشی از شرق گیلان و قسمت غربی مازندران) با نگاه گردشگری منسجم و نظامند تشکیل شود صنعت چای در گیلان و کشت برنج و مرکبات و صنایع روستایی ما می توانستند در کنار تاسیس فرودگاههای بین اللمللی،بیمارستانهای هلث توریسم، بسته بندی محصولات کشاورزی و صنایع تبدیلی در کشاورزی و فراوری محصولات دریایی می توانیم رونق کشاورزی و گردشگری کشاورزی را هم در استانهای مازندران و گیلان و گلستان داشته باشیم .دوستان جامعه فقیر ؛آنچنان که منابع اخلاقی ما بیان کرده اند ،دین و ایمان خود را فراموش می کند زبان که جای خود دارد!

• -پاسخ به این دیدگاه 2 1
  دوشنبه 30 شهريور 1394-14:47

  درود عالی بود.امیدواریم محور وحدت را در زبان و نژاد نبینیم بلکه ضرورت های گسترش و توسعه را بر زبان و فکر بیاوریم و انرا خواسته جمعی خویش قرار دهیم.
• پاسخ به این دیدگاه 4 0
  يکشنبه 29 شهريور 1394-11:6

  این ها که شما گفتید به جای خود ، در مورد زبان هویت ساز و وحدت بخش که اقدام موثر برای آن هزینه یی ناچیز را طلب می کند چرا با ..... سخن می گویید .

من عامل اصلی بی توجهی به زبان های بومی از جمله مازندرانی را خود باشندگان و گویندگان این زبانها می دانم. تاسیس فرهنگستان تا چه حد برای زنده نگاه داشتن زبان مازندرانی مفید و کارا است؟ شاید، می گویم شاید این امر مرگ زبان ما را تسریع کند، یعنی کارکرد منفی داشته باشد. تنها به یک دلیل و آن دامن زدن به اختلاف بین یور محله /یرمحله با سیاسی شدن آن با نفوذ مردان سیاسی. و با شناختی که از خودمان داریم حتما دیر یا زود می شود ( و کدام عرصه ما آغشته به سیاست و بلکه محو سیاست نیست). آن موقع احتمالاً پرچم مخالفت با صادرات و دستورات فرهنگستان (گوشه ای از آن را در مورد فرهنگستان زبان فارسی می بینیم) برافراشته می شود. تمسخر زبان مازنی که هم امروزه بلای اصلی خدشه بر آن همین تمسخر است، موجب می شود که ریشه زبانی که مادرانش (زنان مازندران) تیشه به ریشه اش می زنند، در معرض خطر بیافتد.
مقصود اینکه چنین پیشنهادی نیازمند مطالعه بیشتر است. بی گدار به آب زدن -به صرف طرح مطالبه از رییس جمهور - ممکن است نتیجه عکس داشته باشد.

• محسن ذبیحیپاسخ به این دیدگاه 18 0
  شنبه 28 شهريور 1394-15:36

  ممنون که بحث را تکمیل کردید. اینها که فرمودید آسیب شناسی این مسئله هستند که در جای خود خیلی مهم هستند.

دلیل موجودیت زبان مازندرانی ،حضور گویشوران آن است . بودن این زبان را گویشوران آن احراز می کنند نه لزوماً آقا یا خانمی زبانشناس . مطالبه شما باید از سوی گویشوران باشد ، نه از سوی زبانشناسان بی انگیزه . تمنا می کنم زبانشناسان فرضی و موهومی را به حال خود بگذارید و در طرح خواسته ها تان واهمه یی را منعکس نکنید .

محسن ذبیحی سالاری. دمت گرم. با اینکه تهران دری هنوز کئی پلاره یاد نکاردی. دمت گرم. مه دله دله جا دارنی

• ماکانپاسخ به این دیدگاه
  چهارشنبه 9 دی 1394-9:6

  برار امی ش گلکی گوو زمبی درضمن ونه بواوشی امی زواون نا گویش

درود بر تو درود

http://vareshnews.ir/detail/News/21684

این مقاله رو از دست ندیم..بل اتحاد بریم جلو...